2Madames.com

Leave a Comment

หลายวันก่อนได้มีโอกาสคุยกับเพื่อนเก่าสมัยเรียนคนหนึ่ง คุยสัปเพเหระ ได้แลกเปลี่ยนทัศนะกันหลายเรื่อง เพื่อนคนนี้ยังโสดไม่แต่งงาน เป็นนักการเงินมือฉมังเลย

ผมถามเค้าว่าวัยอย่างพวกเราน่าจะเริ่มแต่งงานสร้างครอบครัวได้หรือยัง เพื่อนคนนี้ตอบกลับมาว่า เค้ายังสนุกกับชีวิตโสด เงินที่จะใช้แต่งงานเก็บไว้ลงทุนในตลาดหุ้นดีกว่า แถมยังแนะนำผมให้ลงทุนทางการเงินอีกหลายเรื่อง

ผมตอบกลับไปว่า (อาจจะมีคำหยาบคายตามประสาเพื่อนฝูง ขออภัยนะครับ)

กูเกิดในครอบครัวชนชั้นกลาง ทุกวันนี้มีธุรกิจที่ดูแลก็พอจะหาเลี้ยงครอบครัวได้บ้าง เงินสดก็หมุนเวียนไปมา กระแสเงินส่วนเหลือแบบมึง กูไม่มีหรอก ค่าใช้จ่ายกูก็เยอะ ไหนจะค่าเทอมเด็กๆ ไหนจะต้องเก็บออมไว้เพื่อลูกๆในอนาคตอีก

เวลานี้จะใช้เงินทำอะไรก็ไม่สามารถทำได้แบบฟุ่มเฟือยเหมือนตอนอยู่เป็นโสด เพราะกูไม่ใช่ตัวคนเดียวแล้ว มีทั้งเมียทั้งลูก และพ่อแม่ต้องดูแล

สิ่งเดียวที่กูคิดไม่เหมือนมึงนะ ทุกวันนี้ถึงจะไม่มี Return ผลตอบแทนอะไรจากการลงทุน และไม่มีทรัพย์สินเงินทองอะไรที่มากมาย

แต่สิ่งที่กูภูมิใจคือ เงินทุกบาทที่จ่ายไปให้เพื่ออนาคตของลูกๆ แม้จะไม่ได้คืนกลับมาเป็นเงินเลยสักบาท ถ้าในแง่การลงทุนอาจจะคุ้มค่าตามทฤษฏีเลยด้วยซ้ำ

แต่เชื่อมั้ยว่า รอยยิ้มเล็กๆและเสียงหัวเราะของครอบครัว เป็นผลตอบแทนที่คุ้มค่ามากมาย สิ่งเหล่านี้ทำให้เราหายเหนื่อยในวันที่ท้อแท้ และทำให้เข้าใจถึงความสุขของการให้ที่ไม่เคยหวังอะไรตอบแทน

ความสุขจากจำนวนตัวเลขเงินทอง บ้านหลังใหญ่ รถหรูๆ หรือจะเทียบกับความอบอุ่นในบ้านหลังเล็กๆกับครอบครัวที่พร้อมหน้า

ลูกๆคือทรัพย์สินที่มีชีวิตช่างล้ำค่าเกินกว่าจะประเมินเป็นราคาได้ ของแบบนี้อธิบายยังไง คนโสดก็ไม่มีวันเข้าใจเหมือนกับคนมีครอบครัว

หรือว่าไม่จริง?